Posłowie

-

<< Epilog 2 ||

-

Witam wszystkich, miło was poznać, a jeśli już kogoś spotkałem, to dawno się nie widzieliśmy, jestem Narita.

Dziękuję, że kupiłeś książkę ‘Durarara!!’!

Czy nie zadziwia cię sam tytuł? Ale jeśli przeczytałeś już książkę to… dalej nie rozumiesz jego ukrytego znaczenia, prawda? To wszystko miało miejsce kiedy edytowałem skończony szkic książki a mój edytor zadzwonił z pytaniem: „Czy nie pora wysłać oficjalny tytuł dziale Public Relations?”

Więc podałem przypadkową nazwę: „Du… Durarara?”

W zamian za ten szereg sylab, edytor powiedział:

-Nieźle. Lubię takie zagadkowe nazwy. Wykorzystajmy ją… ale jak to napisać po angielsku?

Nie spodziewałem się, że przejdzie, więc kiedy zajęty byłem stanem szoku, edytor zapytał: „…Czy chcesz postawić ‘!’ z tyłu, jak w ‘Baccano!” i „BoWWow!”?*

// Baccano!, BoWWow! – inne serie Narity.

Nigdy nie uwierzyłbym, że tak po prostu to przyjmie, więc moje myśli były trochę zagmatwane. Beztrosko powiedziałem: „Rzadko się zdarza, że mam taką okazję, więc dodajmy dwa wykrzykniki.”

Przez chwilę panowała cisza, a przez telefon słyszałem odgłos długopisu, którym pisał. Nagle mój edytor wybuchnął śmiechem.

-Łahahahahahaha! Wygląda idiotycznie na papierze! Ale rzadko się zdarza, że dają nam taką szansę, więc niech tak będzie.

I w taki sposób narodził się tytuł ‘Durarara!!’… choć do dnia dzisiejszego nie wiem, co on oznacza.

Powód, dlaczego użyłem Ikebukuro jako miejsce wydarzeń dla mojej powieści nie jest taki, że chcę wykorzystać obecną popularność pewnej książki i dramy, a raczej taki, że jest to miasto, które jest mi najbardziej znajome.

W tej pracy zobrazowałem Ikebukuro i Shinjuku całkiem subiektywnie, wrzuciłem tam również sporo fikcyjnych elementów. Więc do tych, którzy nie byli w tych miejscach: proszę, nie bierzcie tego zbyt poważnie. A jeśli chodzi o czytelników, którzy już tam byli, gdybyście mogli nie przejmować się tym i czytać moje prace z nastawieniem: „Ten facet to taki kłamczuch!”, byłbym naprawdę szczęśliwy. A co do części na temat kolorowych gangów i podziemi, podobnie, wytrzymajcie, o. I cieszę się, że mogłem się wyjaśnić, żeby ludzie z pretensjami jak ‘Ten autor myśli, że wszystko wie’, ‘Myślisz, że to zabawne, śmiejąc się z nas, gangów?’, ‘Jeśli masz jaja, to chodź do Ikebukuro w nocy’ mogli przymknąć na to oko.

*Poniżej mogą znajdować się spoilery.

W Dengeki Bunko można powiedzieć, że ta książka uważana jest za nieco inną. Już wystarczająco dziwne było to, że główna bohaterka nie miała nic nad szyją. Składam największe podziękowania edytorowi, który przyjął tą moją zwariowaną książkę, oraz Yasudzie-sensei*, który zrobił ilustracje.

// Sensei - stosowany podczas zwracania się do nauczycieli, profesorów, prawników, doktorów, polityków, artystów, pisarzy oraz do ludzi, którzy osiągnęli pewien poziom mistrzostwa we własnej dziedzinie.

Tym razem spróbowałem wetknąć jak najwięcej żartów do książki. Przyznam, że w niektórych chwilach troszkę przesadziłem, dlatego psychicznie przygotowałem się na karę… ale to, co włożyłem to… rzeczy, które według mnie są całkiem ciekawe, więc proszę podchodzić do nich z otwartością.

Od dawna istnieje wiele historii o bezgłowych istotach, szukające swoich głów. Jednym przykładem to niedawno wydany film “Jeździec Bez Głowy”. W każdym razie, wykorzystanie bezgłowej istoty jako główny wątek thrillerów może mieć mocny efekt. Choć niektórzy uważają, że Dullahan w “Jeźdźcu Bez Głowy” to Dullahan w tych wszystkich pogłoskach, ja tak nie uważam.

Mówi się, że Dullahan nie jest głównym wątkiem. Gdybyś zagłębił się w szczegółach historii, znalazłbyś źródła, które mówią o tym że dwukołowa kareta jest zrobiona z kości zmarłych, a Dullahan pochodzi z Badhbh Catha*, jedna z trzech bogiń wojny, tego jednak nie umieściłem. Więc mam nadzieję, że wszyscy rozumieją, że w „Durarara!!” Celty to Celty, a Dullahany w innych książkach są sobą.

// Badhbh Catha – bogini wojny przybierająca postać kruka lub wrony. Pola bitwy nazywano "krainą Badhbh", i mówiono, że Badhbh pojawia się na nich w postaci kruka lub wilka. Razem z Machą i Anann, stanowiła trójcę bogiń wojny.

Jeśli będę miał możliwość kontynuowania pisania serii „Durarara!!”, mogę powiedzieć, że mogą wystąpić nawet bardziej ekstremalne rozwoje akcji. Na przykład „Dullahan vs. Żółte Szaliki” albo „Dullahan vs. Łowca Głów” – choć skarcono mnie kiedy podałem takie pomysły.

*Poniżej są zwykłe podziękowania

Chciałbym podziękować mojemu edytorowi, Suzukiemu, któremu zawsze zawracam głowę, oraz edytorowi dla dwóch innych prac od początku tej, Wadzie-sama.

Chcę też podziękować korektorom, którzy często mieli opóźnienia w pracy przez moją powolną pracę, artystom, które zaprojektowali okładkę tej książki oraz tym w Public Relations i działach publikowania i marketingu w ASCII Media Works.

Oprócz tego chcę również podziękować mojej rodzinie i przyjaciołom, którzy wspierają mnie, zwłaszcza ‘S-shi’.*

// S-shi: Najprawdopodbniej Naricie chodziło o jakiegoś pana S.

W końcu podziękowania dla pisarzy i ilustratorów w Dengeki Bunko, którzy zawsze byli tam dla mnie. Zwłaszcza Arisawa Mamizu-sama, Imada Takafumi-sama, Okayu Masaki-sama, Nakamura Erika-sama, którzy pozwalali mi dodać pewnie ‘rzeczy’*, oraz Kouda Kakut-sama, który powiedział, że ‘to twoja decyzja’ w odpowiedzi na niektóre moje drażliwsze żarty, które wrzuciłem.

// Pewne rzeczy: OkaYU MASAKI, Arisawa Mamizu + Nakamura Erika=Karisawa Erika, itd

—Narita Ryougo

-

<< Epilog 2 ||

-